Zamek w Lednicach

Lednice to niewielka miejscowość położona na południu Moraw. W XIV wieku okoliczne ziemie wraz z gotyckim zamkiem kupuje rodzina Lichtensteinów. Na przestrzeni wieków zmienia zabagnione ziemie w jedną z największych w Europie rezydencji pałacowo-parkowych. Podczas stuleci powstawał tutaj wyjątkowy kompleks parkowy pełen szlachetnych drzew, romantycznych budowli, stawów i przepięknych zakątków. Dzisiaj to miejsce jest znane pod nazwą Aerału Lednicko-Valtickiego i zajmuje obszar około 285 km kwadratowych. Inna nazwa tego miejsca to Ogród Europy. Od północy i południa zamykają go dwa wielkie zamki - jeden w Lednicach, wykorzystywany zazwyczaj latem i podczas wielkich polowań oraz drugi w Valticach, gdzie znajdowała się główna rezydencja rodu Lichtensteinów.

W tym poście chciałbym przybliżyć sylwetkę zamku w Lednicach. Jego dzisiejszy wygląd to efekt wielokrotnych przebudów. Ostatnia odbyła się w latach 1845-55, po której pałac otrzymał wystrój nawiązujący do modnego wówczas w Europie stylu angielskiego gotyku. Podobno na ten cel wydano równowartość trzech ton złota. Ród Lichtensteinów był właścicielem tych terenów do 1945 roku, do czasu, gdy ich majątek znacjonalizowano. Obecnie trwają usilne próby jego odzyskania. Nie powinno to nas dziwić. Mówimy o odzyskaniu ziemi o obszarze prawie dwa razy większym, niż wynosi dzisiejsze Księstwo Lichtenstein.

Widok na zamek w Lednicach - jego główna fasada.



Nad zachodnim skrzydłem wznosi się ażurowa wieża z krzyżem



To efekt przebudowy zamku w połowie XVIII wieku, gdy w zachodnim skrzydle urządzono kaplicę.



Nad wejściem umieszczono sylwetkę NMP z dzieciątkiem.






Wnętrze kaplicy ładnie naśladuje styl gotycki.



W skromnym wyposażeniu wyróżnia się poliptyk ołtarza głównego.



Do wschodniego skrzydła zamku przylega oranżeria, którą już opisywałem na blogu.



Zamek zdobią liczne herby, dowód, że miejsce to zamieszkiwały znakomite rody.



Otoczenie zamku będziemy jeszcze oglądać w dalszej części wycieczki. Teraz zapraszam do środka.



Wnętrza zamkowe można zwiedzać tylko w zorganizowanych grupach. Do wyboru jest kilka wariantów tras zwiedzania, po których oprowadza nas przewodnik. My wybraliśmy trasę pokazującą sale reprezentacyjne. Najpierw idziemy bocznym korytarzem w kierunku głównej klatki schodowej.



W głównym holu uwagę zwracają piękne drewniane schody. Mają ciekawą, samonośną konstrukcję.



Na piętrze jedyne trzy zachowane obrazy z dawnej galerii portretów dynastii Liechtensteinów. Po lewej stronie Emanuel, po prawej Filip-Erazm a pośrodku Gundakar. To genealogiczna gałąź tego ostatniego zgodnie z prawem starszeństwa, przetrwała od połowy XVII wieku do dnia dzisiejszego.



Tarcza herbowa z koroną, symbol rodu Lichtensteinów.



Z holu przechodzimy przez Salonik myśliwski. Na ścianach m.in. orły morskie. Te ptaki często zakładały gniazda w tym regionie, a ostatnio znowu powracają na południe Moraw.



Apartamenty księżnej Franciszki - sypialnia.



Apartamenty księżnej Franciszki - miejsce odpoczynku przy ciekawym, okrągłym piecu.



Apartamenty księżnej Franciszki - łazienka z piękną marmurową wanną. Krany z ciepłą i zimną wodą oraz w tle sedes ze spuszczaną wodą. Jak na tamte czasy był to wielki luksus.



Apartamenty księżnej Franciszki - stolik do pisania. Jest kopią stolika wykonanego przez Jana Danhausera dla cesarzowej Zofii Habsburskej. Widoczne na ścianach obrazy zostały namalowane osobiście przez Aloisa II von Liechtensteina. Malowanie stanowiło część szlacheckiej edukacji.



Salonik chiński.



Zbliżenie na bogato zdobione orientalne meble.






Sekretarzyk w Gabinecie chińskim. Warto zwrócić uwagę na tapety. Są oryginalne i zostały namalowane ręcznie na prawdziwym chińskim papierze.



Również ręcznie malowana lampa chińska.



Sala Rycerska jest romantyczną repliką sal znajdujących się w średniowiecznych warowniach. Atmosferę tworzą boazerie na ścianach, kolekcja flandryjskich żyrandoli, a zwłaszcza sklepienie siatkowe, które jest imitacją sklepienia ostrołukowego. Nie jest ono elementem nośnym, ma jedynie funkcję dekoracyjną.



Zbliżenie na żyrandole, które oprócz funkcji użytkowych stanowiły piękną ozdobę mijanych pomieszczeń.



Salon pośredni.



Warto zwrócić uwagę na rzeźbę Wenus wykonaną z marmuru karraryjskiego.



Biblioteka - jedno z ładniejszych pomieszczeń na zamku.



Zachowane oryginalne książki Lichtensteinów.



Uwagę zwracają pięknie rzeźbione schody prowadzące do galerii na drugim piętrze. Podobno zostały wykonane z jednego kawałka pnia dębu. To arcydzieło sztuki rzeźbiarskiej pochodzi z pracowni Karela Leistlera.



Do schodów został pięknie dopasowany plafon wypełniający cały sufit biblioteki. Równie bogato rzeźbiony, został wykonany z drewna bukowego i lipowego. Znajdujący się obok schodów ołtarz skrzydłowy jest datowany na koniec XV, początek XVI wieku.



Do biblioteki przylega Salon Muzyczny zwany również Turkusowym. Obraz nad kominkiem jest dziełem Rafaela Santi, wielkiego mistrza renesansu. Przedstawia Świętą Rodzinę. Sam kominek został wykonany we Francji z marmuru prążkowanego.



Salon zdobi wykonany z orzecha kanadyjskiego sufit kasetonowy.



Ozdobą pomieszczenia są ładne drzwi z bogato rzeźbionymi portalami.



Palarnia lub Salon czerwony



Salon niebieski lub inaczej długi salon jest największym pomieszczeniem w zamku, służył on jako sala do tańca. Na głównej ścianie salonu znajduje się obraz pędzla niemieckiego malarza Hermanna Schlössera. Przedstawia dwie postacie z greckiej mitologii: Perseusza i Andromedę. W pomieszczeniu tym mogliśmy posłuchać dawnej muzyki granej na gitarze.



Sufit kasetonowy wykonany z drzewa lipowego jest według niektórych specjalistów jednym z najpiękniejszych plafonów neogotyckich w Europie. Każdy kaseton wyznaczony belkami jest jedyny w swoim rodzaju - żaden motyw zdobniczy nie powtarza się dwukrotnie.



Salon niebieski był ostatnim zwiedzanym pomieszczeniem na naszej trasie. Bezpośrednio z niego wychodzimy na dziedziniec zamkowy.



Podziwiamy detale architektoniczne. Trzeba przyznać, że angielski gotyk kryje w sobie wiele piękna.









Będąc pośrodku dziedzińca otwiera nam się widok na główną oś zamkowego ogrodu. W oddali widać wysoki na 60 m minaret. Zarówno zamkowy ogród, jak i liczne budowle parkowe całego Lednicko-Valtickiegom Areału przedstawię innym razem w osobnym poście.



Tymczasem kierujemy się ku dawnym stajniom. Niedawno odnowione, jeszcze pachniały świeżą farbą.



Przed remontem mieściło się tutaj Akvarium Malawi z licznymi akwariami prezentującymi okazy ryb z mórz i oceanów wszystkich kontynentów.






Opuszczamy teren lednickiego zamku i kierujemy się na parking położony w pobliżu niewielkiego stawu.



Opisany zamek wraz z całym kompleksem parkowo-pałacowym został w 1996 roku wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego i Przyrodniczego UNESCO. Lepszej zachęty do jego odwiedzenia chyba nie potrzeba.




Oranżeria w Lednicach




Lokalizacja miejscowości