Slavkov u Brna to niewielkie miasto położone w południowo-wschodnich Czechach, w kraju południowomorawskim, ok. 20 km na wschód od centrum Brna. Gdy wiosną ubiegłego roku wysiedliśmy z samochodu przy jego głównym placu, zaskoczył nas widok czystego, schludnego miasteczka, ale zupełnie wyludnionego.
Co nas sprowadziło do tego miejsca? Odpowiedź na to pytanie znajdziemy, gdy podejdziemy bliżej do ładnego budynku miejskiego Ratusza.
Zwróćcie uwagę na podpis pod herbem miasta.
Tak, Slavkov to czeska nazwa miejscowości Austerlitz, w okolicy której w 1805 roku odbyła się słynna bitwa Trzech Cesarzy, w której wojska napoleońskie pod wodzą Bonapartego pokonały połączone siły wojsk Cesarstwa Austriackiego i Rosyjskiego.
Rozglądamy się po niewielkim centrum miasteczka. Widzimy kilka ładnych domów.
Nieco na uboczu znajduje się kościół pw. Zmartwychwstania Pańskiego.
Ładna klasycystyczna fasada świątyni kryje ciekawe jasno-szare wnętrze ozdobione dużymi płaskorzeźbami na bocznych ścianach.
Podobną formę ma płaskie prezbiterium ze sceną Zmartwychwstania Pańskiego.
Wracamy na centralny plac miasta, bo przy nim znajduje się cel naszego przyjazdu, zamek w Slavkovie.
Dla jednych zamek, dla drugich pałac. Nieważne, jak go nazwiemy. Zobaczmy jak wygląda i co kryją jego wnętrza.
Jego początki sięgają XIII wieku, kiedy to zakon rycerzy niemieckich wzniósł tu jedną ze swoich twierdz. Jakiś czas później wokół warowni zawiązało się niewielkie miasto. Na początku XVII wieku dawny zamek został przebudowany w okazałą renesansową rezydencję, która później przekształcona została w barokowy pałac. Głównym projektantem budowli był znany włoski architekt Domenico Martinelli.
Nad głównym wejściem herb rodu Kouniców (Kaunitz), którzy przez cztery stulecia byli właścicielami zamku.
Sień tzw. powitalna.
Paradne schody prowadzące na I piętro zamku, gdzie znajdują się główne sale zamkowe udostępnione do zwiedzania na tzw. trasie historycznej. Jest to jedna z czterech tras wyznaczonych w zamku, które zwiedzamy z przewodnikiem.
Wybrana przez nas trasa przedstawia zwiedzającym pomieszczenia reprezentacyjne pałacu z bogatym wystrojem freskowym i sztukateriami, historycznymi meblami oraz części słynnej w przeszłości kolekcji obrazów rodu Kouniców.
Bardzo nam się podobały klasyczne w formie piece kaflowe.
Prawie każde pomieszczenie posiada ładne plafony ze scenami mitologicznymi.
Salonik chiński
z kolekcją talerzy na ścianach.
Kolejny plafon.
W kilku pomieszczeniach znajdują się wielkogabarytowe obrazy z dawnej kolekcji Kouniców.
Ładny, bogato inkrustowany sekretarzyk.
Pora zobaczyć najbardziej reprezentacyjną salę na zamku tzw. historyczną. To tutaj negocjowano warunki rozejmu oraz podpisano wstępne porozumienie po wygranej przez Franzuzów bitwie pod Austerlitz. Salę wybrano z uwagi na jej ciekawą akustykę, dzięki której, w czasie politycznych negocjacji nie było słychać o czym szepczą dyskutujący – nawet jeśli podsłuchujący stałby stosunkowo blisko.
A teraz informacja, która pewnie wielu zdziwi. Dotyczy wystroju sali. To, co widać na zdjęciu nie przedstawia finezyjnych w kształcie, bogatych sztukaterii. Wszystko zostało namalowane pędzlem. Wspaniały przykład malarstwa iluzjonistycznego.
Kolejne zdjęcie pokazuje, że nawet z bliska trudno się zorientować, że nie jest to prawdziwa rzeźba. Autorem tak realistycznych malowideł był nadworny wiedeński malarz Josef Pichler.
Kolejna zwiedzana sala to tzw. Sala Przodków z wielkimi portretami najznamienitszych członków rodu Kouniców.
Na suficie największy plafon w zamku obrazujący przybycie bogini Juno na Olimp.
Kolejna sala z kolekcją obrazów.
Tu nas zachwyciły misternie inkrustowane metalem meble i zegar
Całość uzupełnia ładny plafon na suficie.
Sypialnia, gdzie prawdopodobnie spał Napoleon po zwycięskiej bitwie.
Ładna figurka porcelanowa, fragment większej kolekcji porcelany zgromadzonej na zamku.
Kolejne dwie sale z ładnymi piecami kaflowymi.
Sala Rubensa - nazwana tak, gdyż zawiera kilka kopii dzieł wielkiego malarza.
Zwiedzanie wnętrz kończymy spoglądając z górnych okien na kaplicę św. Krzyża, która posiada wspaniałą akustykę i służy często, jako sala koncertowa.
Będąc na piętrze spoglądamy na dziedziniec pałacowy.
Kolejną klatką schodową wychodzimy z zamku.
Ale to jeszcze nie koniec zwiedzania. Idziemy teraz dawną fosą w kierunku parku.
Park zamkowy w Slavkovie stanowi integralną część całego kompleksu zamkowego i jest jednym z najważniejszych historycznych ogrodów na Morawach. Jego powierzchnia wynosi 15,5 ha.
Pierwotnie renesansowy ogród został w XVIII w. przekształcony na barokowy. Wybudowano trzy baseny z fontannami, zmieniono układ alei parkowych i drzew a pomiędzy nimi ustawiono rzeźby i wazy. W I połowioe XIX w. ogród przekształcono w park angielski, baseny usunięto, a barokowe rzeźby przeniesiono na dziedziniec zamkowy. Dopiero w latach 70-tych XX wieku wrócono do dawnej, barokowej koncepcji parku.
Centralnym motywem kompozycji architektonicznej są dwa baseny ogrodowe zainstalowane na osi zachodniego wejścia z parą zbiorników wodnych umiejscowionych symetrycznie poza osią. Wolna przestrzeń wypełniono dawnymi rzeźbami barokowymi o tematyce mitologicznej. Autorem wszystkich rzeźb był Giovanni Giuliani, wenecki rzeźbiarz działający na terenie dawnej Austrii.
Tyle może tych historycznych wiadomości, pospacerujmy po terenie parku spoglądając od czasu do czasu w stronę zamku.
Całkiem niedawno, bo 6 grudnia minęła 213 rocznica podpisania porozumienia pomiędzy Francją a Austrią i Rosją po bitwie pod Austerlitz. Tak więc pokazując wnętrza zamkowe, gdzie to porozumienie zawarto poniekąd wpisałem się w obchody tej rocznicy :)
Tych, którzy nie widzieli, polecam jeszcze obejrzenie postu pokazującego miejsce słynnej bitwy, link poniżej.
Zobacz w najbliższej okolicy:
Pomnik Pokoju pod Austerlitz
Lokalizacja miejscowości